Bir "Salim Arslan & Mesut Sali" Ortak Yapimi: LoD © all rights reserved: Perperikon

RESMI OLMAYAN BIR UYARI

Yayınlamakta olduğum tüm fotoğraflar bana aittir. Hepsi kendi fotoğraf makinamla son iki yıl içindeki ziyaretlerimde çekilmiştir. Herhangi bir ödünç alma ya da çalıntı durumu söz konusu değildir. Fotoğrafları site adını ya da benim adımı kullanarak dilediğiniz gibi kullanabilirsiniz.

Yerler ve kişiler hakkındaki bilgiler, ünlü düşünür ve filozof, ilim adamı, sevgi insanı ve aynı zamanda garaş gızanı Mesut Sali'nin onayı alınarak yazılmıştır. Kendisine teşekkürü borç biliriz.

Salim Arslan // Mesut Sali

Girişteki tabeladan çeviridir:

Uzak diyarlardan gelen yolcu, Perperikon'a hoşgeldin! Çok eski zamanlarda, Diyonysus Tapınağı buradaydı, öyle bir tapınaktı ki namı Delphi'deki Apollo Tapınağına eşdeğerdi.

Büyük İskender'in dünyayı ele geçireceği ve Roma'nın büyük bir imparatorluk olacağı kehanetini aldığı yerdi burası.
8000 yıl önce burada yaşamış olan insanların anısına, başını öne eğ...

Daha fazla bilgi için: http://www.perperikon.bg/

DOMUZUN LANETI UZERIMDE..

Bulutlu bir ağustos günüydü. Yağmur, bir kaç damla yağarak suya aç toprakla dalga geçiyordu sanki. Araba köşeyi dönüp eski bir apartmanın önünde durduğunda içimde garip bir his vardı. Belki sadece kuruntu ya da altıncı his, birşeyler olacağını biliyordum o gün. Yarı açık penceremi kapattım ve herzamanki dalgınlığımla kapıyı savurup açtım. Tam inecekken bir hışırtı ve ardından gelen bir tangırtı ile irkildim. Yarı ayaklanmış halde bir heykel gibi durdum bir kaç saniye. Ne olduğunu biliyordum ama bakmaya cesaretim yoktu sesin geldiği yöne. Nasıl yaptıysam, yavaşça eğdim başımı gerçekle yüzleşmek için.

Orada yatıyordu fotoğraf makinem. Örselenmiş, pili ve bellek kartı dışarı çıkmıştı. Bir haykırış çıktı ağzımdan sessizce, gözlüklerimin arkasında yok olan bir damla göz yaşıyla birlikte.. Yavaşça yerden kaldırdım onu bebeğini uykudan uyandıran anne şevkatiyle. Biliyordum artık hiç birşey eskisi gibi olmayacaktı. Ona her dokunuşumda artık bana ait olmadığını bilecektim. Ama ruhu hala benimdi ve sonsuza kadar bnim olacaktı.

Olayın sıcaklığı geçtikten sonra kafamda sadece bir soru dolaşır oldu: Ne anlama geliyordu bu? Son iki yıldır bir ışık hüzmesiyle hapsettiğim ruhlar kafeslerini parçalamışlardı artık. Dışarı çıkma vaktiydi. Peki neden şimdi diye düşünmeden edemedim. Bir kaç haftadır yaptıklarım aklıma geldiğinde nedeni basitti: Yediğim domuzun laneti bir karabasan gibi üzerime çökmüştü...

Artık fotoğraflarımı paylaşma vakti gelmişti.

Memleketimi benim gözümden gösterme zamanıydı şimdi.

26 Ağustos 2007

Bir "Salim Arslan & Mesut Sali" Ortak Yapimi: LoD © all rights reserved

RESMI OLMAYAN BIR UYARI

Kırcaali Tarih Müzesi

Perperikon - Перперикон

Hiç yorum yok:

Fotoğraf Albumleri

DOMUZUN LANETI UZERIMDE..

Dinlemek Gerek

Hakkımda